W ostatnich latach zajmuje się problematyką teatru jako instytucji sfery publicznej, teatrem politycznym, wątkami emancypacyjnymi i queerowymi. Wcześniejsze badania dotyczyły przede wszystkimi problematyki pamięci, traumy historycznej, reprezentacji zagłady Żydów w polskim teatrze. Wiele publikacji poświęcił wybitnym zjawiskom teatru współczesnego (monografie na temat teatru Krystiana Lupy i Krzysztofa Warlikowskiego) oraz wątkom romantycznym w teatrze polskim XX wieku. Redaktor kilku tomów zbiorowych. Jako krytyk teatralny współpracował z „Teatrem”, „Dialogiem”, „Notatnikiem Teatralnym”. Był jednym ze współzałożycieli „Didaskaliów” w 1994 roku, do 2021 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma. Od 2002 roku wykłada na Wydziale Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnym w Krakowie, prowadzi tam seminarium poświęcone dramaturgii sfery publicznej. W roku akademickim 2001/2002 stypendysta Fulbrighta w City University of New York. W latach 2004-2007 kierownik literacki Starego Teatru, a w latach 2008-2010 jeden z dyrektorów artystycznych Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi. Autor wielu projektów kuratorskich, dramaturg (m. in. Mein Kampf w Teatrze Powszechnym w Warszawie, 2019). Książka Polski teatr Zagłady zdobyła Nagrodę im. Jana Długosza w 2013 roku i została uznana za najlepszą książkę o teatrze przez Polskie Towarzystwo Badań Teatralnych. W wersji angielskiej pod tytułem Polish Theatre of the Holocaust ukazała się w wydawnictwie Bloomsbury w 2019 roku.

Email: grzegorz.niziolek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Sobowtór i Utopia. Teatr Krystiana Lupy, Universitas, Kraków 1996.
• Warlikowski. Extra Ecclesiam, Wydawnictwo Homini, 2008.
• Polski teatr Zagłady, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Instytut Teatralny, Warszawa 2013.
• Cenzura w afekcie, „Teksty Drugie” 2016, nr 4.
• Gejowski performans Jana Peszka, „Teksty Drugie” 2021, nr 2.

Spis publikacji w RUJ

Po ukończeniu studiów teatrologicznych na polonistyce UJ został asystentem w Zakładzie Teatru (1981). Po trzech latach zatrudniony również w Akademii Sztuk Teatralnych (dawna PWST). W obu tych uczelniach pracuje do dzisiaj. Po uzyskaniu stopni doktora i doktora habilitowanego mianowany tytularnym profesorem (od 2002 r.). Od 2019 jest honorowym profesorem zwyczajnym UJ. Jest też profesorem w Akademii Sztuk Teatralnych, zatrudnionym na Wydziale Aktorskim.W latach 90. ubiegłego stulecia pracował jako wykładowca w l’Institut des Langues et Civilisations Orientales (INALCO) w Paryżu oraz w Université François Rabelais w Tours. Współpracował z Centre de Recherche sur l’Imaginaire (CRI) w Université Stendhal w Grenoble. Autor dramatów i dramaturg teatralny. Opublikował wiele artykułów i książek z dziedziny literatury romantyzmu, antropologii kultury i badań nad wyobraźnią. Najważniejsze badania i prace naukowe wiąże z dramatem i literaturą romantyzmu odczytywaną w perspektywie nowych osiągnięć i propozycji w filozofii poznania i fenomenologii. W badaniach teatru interesuje go antropologia widowiska, etnoscenologia,  zagadnienia rytuału, maski oraz transgresji. Jako dramaturg pracuje najczęściej przy realizacji dramatów romantycznych i dramatów Wyspiańskiego (m.in. Teatr Współczesny w Szczecinie) oraz w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie (np. dramaturg “Do dna”, reż. Ewa Kaim).

E-mail: wlodzimierz.szturc@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:  

• Rytualne źródła teatru. Obrzęd – maska – święto. Wydawnictwo PWST, Kraków 2013.  
• Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci. Wydawnictwo UJ, Kraków 2015. 
• Genetyka widowiska: człowiek/maska/rytuał/widowisko, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 1017. 
• Eironeia, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 2018.
• Diapazony i Fonosfery. Wydawnictwo UJ, Kraków 2020. 

Spis publikacji w RUJ

Teatrolog i romanista. Studiował w krakowskiej PWST, Uniwersytecie Jagiellońskim i Centre Européen Universitaire w Nancy we Francji. W latach 1973-1976 aktor Teatru STU. Od 1986 do 2018 wykładał jako „professeur étranger” w CEU Uniwersytetu Lotaryńskiego Nancy. W latach 1983-1988 publicysta miesięcznika „Zdanie”. Od roku 1988 do 1993 pracował na stanowisku lektora oraz wykładowcy na Uniwersytecie Alpejskim w Grenoble, gdzie wykłada do dziś. Wykładał także w Tuluzie, Paryżu, Bordeaux, Florencji, Edynburgu, Montrealu, Mons, Budapeszcie i Wolfenbuttel.   Członek dwu francuskich towarzystw naukowych (SFEDS i ADA de CEU de Nancy) oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, którego jest wiceprezesem od 2008. Jest także członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym ISECS/SIEDS od roku 2012 do dziś.

Jego zainteresowania obejmują dzieje teatru polskiego i francuskiego przełomu XVIII i XIX wieku, którym poświęcił trzy książki. Jest edytorem tekstów teoretyczno-teatralnych oraz dramatów. Tłumaczy również literaturę piękną (np. J. Barbey d’Aurevilly, Oczarowana, Kraków 1997 i 2012). Autor wielu artykułów i rozdziałów w książkach dotyczących tematyki aktorstwa i historii teatru. Od 2003 do 2010, w ramach projektu ministerialnego KBN kierował zespołem opracowującym Elektroniczny Katalog Teatralny Biblioteki Jagiellońskiej. Od 2011 do 2015 był kierownikiem projektu NPRH pt. „Europejski Wiek Osiemnasty” w ramach którego wydano m.in. Pamiętniki króla Stanisława Augusta.

W ramach działalności dydaktycznej na Wydziale Polonistyki UJ prowadzi przede wszystkim kursowy wykład z Historii Teatru i Dramatu Powszechnego (antyk-oświecenie), wykład dla polonistów i teatrologów z literatury francuskiej oraz seminaria magisterskie i licencjackie.

E-mail: marek.debowski@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Trzy szkice o aktorstwie tragicznym w dobie oświecenia i klasycyzmu, Universitas, Kraków 1996.
• Francuskie konteksty teatru polskiego w dobie oświecenia, Tow. Naukowe Societas Vistulana, Kraków 2001.
• Jean Potocki et le théâtre polonais. Entre Lumières et premier romantisme, wyd. Classiques Garnier, Paryż 2014.
• Denis Diderot, Pisma estetycznoteatralne, wstęp, przekłady i opracowanie tekstu M. Dębowski, Seria Theatroteka – źródła i materiały do historii teatru pod red. Dobrochny Ratajczakowej,  wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2008.
• Wilhelm von Humboldt, Uwagi Niemca o sztuce scenicznej francuskich aktorów tragicznych, wstęp, przekład i opracowanie tekstu M. Dębowski, seria Theatroteka – źródła i materiały do historii teatru pod red. Dobrochny Ratajczakowej, wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2010.

Spis publikacji w RUJ

Absolwentka krakowskiej polonistyki i teatrologii, wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, gdzie pracuje od 1995 roku. Autorka prac poświęconych literaturze modernizmu, teatrowi i dramatowi, estetyce najnowszego teatru i związkom scenografii z plastyką.  Redaktorka serii Wydawnictwa UJ Teatr/Konstelacje. Jest stałym współpracownikiem „Didaskaliów”, w których publikuje artykuły i recenzje. W latach 2014-2019 należała do Rady Programowej Cricoteki, od roku 2018 jest członkiem kapituły lubelskiej Sceny w Budowie przyznającej nagrody i wyróżnienia za najlepsze scenografie. Uczestniczyła jako recenzent w latach 1999-2019 w Praskim Quadriennale. Jej książka Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański – Leśmian – Kantor (2009), otrzymała tytuł najlepszej książki teatralnej przyznawany przez Sekcję Krytyków Polskiego Ośrodka ITI, a monografia Kantor. Nie/Obecność (2019) otrzymała tytuł Krakowskiej Książki Miesiąca, została uznana za najlepszą książkę o teatrze w 2019 przez Polskie Towarzystwo Badań Teatralnych, oraz uzyskała nagrodę Komitetu Nauk o Sztuce PAN, za wybitne osiągnięcie w naukach o sztuce.

E-mail: katarzyna.fazan@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

Wydała monografie: Szczera poza dekadenta. Kazimierz Tetmajer między epistolografią a sztuką (2001), Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański–Leśmian– Kantor (2009) oraz Kantor. Nie/Obecność (2019).  Była współredaktorką dwutomowego wydania pism teatralnych i filmowych Tadeusza Peipera Wśród ludzi na scenach i na ekranie (2000), opracowania edytorskiego i naukowego Utworów wybranych Ludwika Marii Staffa (2004) oraz książek zbiorowych: Dziś Tadeusz Kantor! Metamorfozy śmierci, pamięci i obecności (2014) i wersji angielskiej Tadeusz Kantor Today. Metamorphoses of Death, Memory and Presence oraz zbioru: Odsłony współczesnej scenografii. Problemy - sylwetki - rozmowy (2016).

Jest autorką około 90 tekstów naukowych i krytycznych.

Spis publikacji w RUJ

Zajmuje się historią teatru i krytyką. Ukończyła teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 2005 roku jest związana z Katedrą Teatru i Dramatu, w latach 2003-2007 należała do redakcji Gazety Teatralnej “Didaskalia”, z którą nadal współpracuje. Interesują ją dzieje dramatu i teatru w XIX i XX wieku, obyczajowość teatralna oraz modele pracy nad spektaklem (próby sceniczne jako obszar genezy przedstawienia, narodziny nowoczesnej reżyserii i scenografii w epoce Stanisława Wyspiańskiego i Tadeusza Pawlikowskiego).

Pasjonatka archiwaliów, bada rozmaite typy dokumentacji teatralnej, egzemplarze reżyserskie i aktorskie, projekty i rysunki scenograficzne. Współpracuje z Biblioteką Śląską i Teatrem im. Juliusza Słowackiego w projektach wydawniczych tych materiałów. Jest edytorką listów i wspomnień ludzi teatru oraz kolekcjonerką anegdot teatralnych. Należy też do zespołu Pracowni Badań nad Procesem Twórczym (Wydział Polonistyki UJ).

W 2016 roku otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację z dziedziny teatru (książka Za kulisami. Narodziny przedstawienia w teatrze polskim XIX wieku), w 2021 należała do zespołu autorów uhonorowanych tą samą nagrodą (za publikację Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna w XX i XXI wieku, red. D. Buchwald i D. Kosiński).

Tłumaczy teksty naukowe z języka francuskiego.

E-mail: dorota.jarzabek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Za kulisami. Narodziny przedstawienia w teatrze polskim XIX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Seria: Teatr/Konstelacje, Kraków 2016.
• Archiwum teatru XIX wieku. Ludzie dokumenty, historie, [wspólnie z Barbarą Maresz] Societas Vistulana, Kraków 2019.
• Słowo i głos. Problem rozmowy w dramacie w ujęciu historycznym i teoretycznym, Księgarnia Akademicka, Seria: Dramat współczesny. Interpretacje, Kraków 2006.
• Władysław Krogulski, Notatki starego aktora. Przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku, wybór i oprac. D. Jarząbek-Wasyl, A. Wanicka, Universitas, Kraków 2015.
• Listy Juliusza Osterwy do Wincentego Lutosławskiego, „Pamiętnik Teatralny” 2020 nr 2. 
• Opublikowała też blisko osiemdziesiąt recenzji na łamach „Didaskaliów”, “Dialogu”, „Teatru”, „Zeszytów Telewizyjnych” i „Toposu”.

Spis publikacji w RUJ

Interesuje się przede wszystkim teatrem polskim i powszechnym XX i XXI wieku. Teatr polski tego okresu bada w szerszym kontekście historii i przemian społecznych. Specyficzne miejsce w obszarze zainteresowań teatrem polskim zajmuje teatr „inny" - sytuujący się na peryferiach głównego obiegu artystycznego. Tych zagadnień dotyczą książki: Włodzimierz Staniewski i Ośrodek  Praktyk Teatralnych„Gardzienice" (Homini2004) oraz Between Anthropology and Politics. Two Strands of Polish Alternative Theatre (Instytut Teatralny 2007). W 2009 roku ukazała się jego książka Aniołom i światu widowisko (Wydawnictwo Homini), w której pomieszczone zostały wybrane rozmowy i teksty o teatrze, napisane w okresie kilkunastu lat. Obecnie pracuje nad monografią „Inny teatr 1954-1989”. 

Odrębny krąg zainteresowań stanowi teatr średniowieczny, ze szczególnym uwzględnieniem dramatu liturgicznego. Temat ten ewokuje kolejne zagadnienia badawcze, dotyczące zagadnień dramatu i teatru religijnego. Książka Schola Teatru Węgajty. Dramat liturgiczny (Homini-Tyniec 2012) poświęcona jest współczesnym rekonstrukcjom średniowiecznych, wydawałoby się martwych już, gatunków teatralnych, ale także rozważa zagadnienia dotyczące pogranicza liturgii i teatru. W 2017 roku powstała książka Apologie. Szkice o teatrze i religii (Wydawnictwo UJ). 

Zajmuje się też teatrem lalki, formy, maski. Od 2017 roku jest członkiem komitetu redakcyjnego kwartalnika „Teatr Lalek”. 

W latach 1997-2009 był redaktorem Gazety Teatralnej „Didaskalia” (2004-2008 redaktorem naczelnym). 

E- mail: tadeusz.kornas@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje: 

• Włodzimierz Staniewski i Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice", Wydawnictwo Homini 2004 .
• Between Anthropology and Politics. Two Strands of Polish Alternative Theatre, Instytut Teatralny 2007.
• Aniołom i światu widowisko, Wydawnictwo Homini 2009.   
• Schola Teatru Węgajty. Dramat liturgiczny, Wydawnictwo Homini – Tyniec 2012. 
• Apologie. Szkice o teatrze i religii, Wydawnictwo UJ 2017.

Spis publikacji w RUJ

Przede wszystkim historyk teatru. Jej dziedziną badawczą jest polski teatr XIX wieku, ale jako dydaktyk zajmuje się dramatem i teatrem polskim i europejskim od średniowiecza do XX wieku. Od 2000 roku współredaguje Gazetę Teatralną „Didaskalia", gdzie także publikuje recenzje teatralne i inne teksty. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Należy do Komitetu Redakcyjnego serii “Teatr/Konstelacje”, wydawanej na Wydziale Polonistyki UJ. Od ponad dwudziestu lat jest egzaminatorem w Okręgowym Komitecie Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Ma w dorobku około 160 różnorodnych publikacji dotyczących teatru dawnego i współczesnego, w tym pięć książek (szósta w przygotowaniu). Jest współautorką lub redaktorem naukowym siedmiu tomów.

Uczestniczyła w sześciu międzynarodowych i krajowych projektach badawczych, kierowała jednym projektem międzynarodowym. Obecne jest wykonawcą w trzech projektach krajowych. Często i chętnie zajmuje się badaniem dokumentów i źródeł. Wyznaje pogląd, że zajmowanie się współczesnym teatrem bez świadomości jego związków z przeszłością usprawiedliwia teatromana, nigdy teatrologa. Bardzo chciałaby trwale zarażać studentów Wiedzy o Teatrze przekonaniem, że kultura, w której uczestniczymy, tworzy wielowiekowy ciąg zjawisk wzajemnie się oświetlających – więc sens sięgania do przeszłości nigdy się nie dezaktualizuje, zawsze natomiast wyostrza i pogłębia postrzeganie teatru dzisiejszego.

E-mail: agnieszka.marszalek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1875-1881, wyd. Universitas, Kraków 1992.
• Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1881-1886, wyd. Universitas, Kraków 1993.
• Lwowskie przedsiębiorstwa teatralne lat 1872-1886, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 1999
• Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1864-1875, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 2003.
• Prowincjonalny teatr stołeczny. Trzy spojrzenia na scenę lwowską 1864-1887, w serii; „Polskie Piśmiennictwo Teatralne XIX wieku”, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 2011
• Władysław Łoziński, Wybór tekstów o teatrze (wybór, wstęp, opracowanie i edycja krytyczna) - w przygotowaniu.

Spis publikacji w RUJ

Teatrolog, kulturoznawca. Adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu UJ. Kierownik kierunku teatrologia na Wydziale Polonistyki UJ. Redaktor pisma „Didaskalia. Gazeta Teatralna”. Członek komitetu redakcyjnego serii książkowej „Teatr/Konstelacje” w Wydawnictwie Uniwersytetu Jagiellońskiego.  

Publikował m.in. w „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Teatralnym”, „Widoku”, „Dialogu”. Autor kilku książek, z których ostatnia to Egoiści. Trzecia droga w kulturze polskiej lat 80. (2018). Współredaktor kilku książek, ostatnio: Teatr a Kościół (2018). Zajmuje się historią i politycznością teatru, sztuk performatywnych i wizualnych XX i XXI wieku, oraz współczesną kulturą polską, szczególnie lat 70. i 80. XX wieku. W swoich badaniach na sztukę i teatr spogląda jako na aktywność zanurzoną w życiu społecznym, rozmaicie uwarunkowaną przez to, co polityczne.  Bada zagadnienia cenzury, pamięci, historii, archiwum. Interesują go sposoby i mechanizmy wytwarzania wiedzy, hierarchii i kanonów, wątki marginalizowane w dominujących narracjach oraz teorie i praktyki ustanawiania narracji przeciw-historycznych.

Obecnie prowadzi projekt naukowy: Feministyczne i świeckie archiwum transformacji (Minigrant POB Heritage).

 E-mail: marcin.koscielniak@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

    Egoiści. Trzecia droga w kulturze polskiej lat 80., Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2018.
    Prawie ludzkie, prawie moje. Teatr Helmuta Kajzara, Korporacja Ha!art, Kraków 2012.
    Transformacja i aborcja. Genealogia „kompromisu aborcyjnego”, „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej” 2020 nr 3. (https://www.pismowidok.org/pl/archiwum/2020/27-formatowanie-poznej-telewizji/transformacja-i-aborcja)
    W stronę archiwum-kłącza. Aneta Klassenberg, „Pamiętnik Teatralny” 2020 nr 3. (https://www.czasopisma.ispan.pl/index.php/pt/article/view/546/364)
    Polscy akcjoniści. Przyczynek do genealogii i teorii polskiej sztuki krytycznej, „Teksty Drugie” 2015 nr 6 (http://rcin.org.pl/Content/64998/WA248_81095_P-I-2524_koscielniak-polscy_o.pdf)

Spis publikacji w RUJ 

Adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zajmuje się historią Reduty oraz działalnością Juliusza Osterwy; recepcją dramatów Williama Szekspira, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia Hamleta w kulturze polskiej; wykorzystaniem narzędzi performatyki w badaniach nad teatrem i dramatem.

Ostatnio wydała monografię poświęconą polskiej recepcji Hamleta: Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019) oraz opracowała z Andrzejem Kruczyńskim tom dzienników Juliusza Osterwy dotyczący przedwojennych objazdów Reduty – Dzienniki wypraw 1938–1939 (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego – Muzeum Teatralne 2020). Obecnie pracuje nad edycją krytyczną pism Juliusza Osterwy i materiałów źródłowych o Reducie w serii „Reducie na stulecie”.

Uczestniczyła w projektach badawczych: „Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku” (2017-2020); „Poza kanonem, pomiędzy akademią a praktyką. Dramaty Stanisława Wyspiańskiego” (2016-2018); „Jerzy Grotowski – przedstawienia 1957-1964” (2011-2014); „Polska dramatyczna. Ustanawianie i negocjowanie wspólnoty w dramacie polskim po 1765 roku” (2011-2014).

Od 2011 roku pracuje w zespole redakcyjnym „Performera”, internetowego pisma naukowego wydawanego przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Publikowała artykuły krytyczne i naukowe w „Pamiętniku Teatralnym”, „Kontekstach”, „Świecie Tekstów”, „Dialogu” i „Performerze”; recenzje teatralne w „Teatrze” i „Didaskaliach”.

Należy do Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.

Email: wanda.swiatkowska@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019.
• Hamleci Jerzego Grotowskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2016.
• Książę. Hamlet Juliusza Osterwy, Księgarnia Akademicka, Kraków 2009.
• Juliusz Osterwa, Dzienniki wypraw 1938–1939, wybór i opracowanie Andrzej Kruczyński, Wanda Świątkowska, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Muzeum Teatralne, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa 2020.
• Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, red. Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2019.

Spis publikacji w RUJ

Absolwentka filologii polskiej (specjalizacja teatrologiczna) UJ oraz Collegium Invisibile. Jej zainteresowania badawcze obejmują przede wszystkim najnowszy teatr europejski, muzykę i nowe media w teatrze, dramat polski i niemiecki od XIX wieku po współczesność, a także związki pomiędzy literaturą a medycyną, naukami przyrodniczymi i ścisłymi.  

Współpracowniczka Ośrodka Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym, stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Akademickiego i Office National de Diffusion Artistique (ONDA). 

Publikowała w czasopismach polskich (m.in. „Dialog”, „Teatr”, „Polish Theatre Journal”, „Notatnik Teatralny”, „Widok”, „Konteksty”, „Kultura Współczesna”, „Konteksty Kultury”, „Wielogłos”, „Tekstualia”, „Ruch Muzyczny”, „Kwartalnik Filmowy”, „Res Publica Nowa”) i zagranicznych (m. in. „Theater”, „Theater der Zeit”, „Norsk Shakespearetidsskrift”, „Scènes”, „Театр“, “Український театр”, „Slovenské Divadlo. Revue Dramatických Umení”). 

Od 2000 roku współredaguje „Didaskalia. Gazetę Teatralną”. W latach 2004-2010 była recenzentką „Tygodnika Powszechnego”. W 2014 roku została uhonorowana nagrodą główną Konkursu Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA. 

Jako kuratorka współpracowała z krakowskim Instytutem Goethego i Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, a jako dramaturżka – ze Stefanem Kaegim, Larsem Janem, Barbarą Wysocką i Katarzyną Kalwat.  

Tłumaczyła z języka niemieckiego m.in. pisma Andrzeja Wirtha i Heinera Goebbelsa. 

E-mail: annaroza.burzynska@uj.edu.pl 

Portfolio naukowe: https://jagiellonian.academia.edu/AnnaBurzynska

Najważniejsze publikacje:

• Mechanika cudu. Strategie metateatralne w polskiej dramaturgii awangardowej, Księgarnia Akademicka, Kraków 2005. 
• The Classics and the Troublemakers. Theatre directors from Poland, Instytut Teatralny, Warszawa 2008. 
• Maska twarzy. Twórczość dramatyczna Stanisława Grochowiaka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2011.
• Małe dramaty. Teatralność liryki Stanisława Grochowiaka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2012. 
• Joined Forces. Audience Participation in Theatre, ed. Anna R. Burzyńska, Alexander Verlag, Berlin 2016 .
• Atlas anatomiczny Georga Büchnera, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2022. 

Spis publikacji w RUJ

adiunktka w Katedrze Teatru i Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwentka podyplomowych studiów z zakresu gender na Wydziale Sztuk Audiowizualnych UJ oraz Studium Terapii Przez Sztukę przy Teatrze Ludowym w Krakowie. Od 2006 roku związana z „Didaskaliami” – do 2009 roku jako stażystka, potem jako redaktorka. W latach 2019-2022 – członkini Kapituły Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego. Od 2016 roku nominuje do Paszportów „Polityki”. Współpracowała z Małopolskim Instytutem Kultury przy programie Dilettante – teatr w ruchu oraz licznymi festiwalami teatralnymi, na przykład jako wykładowczyni kampusu studenckiego podczas Międzynarodowego Festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie czy jako selekcjonerka Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie. Obecnie zajmuje się współczesnym aktorstwem performatywnym oraz krytyką instytucjonalną. 

E-mail: monika.kwasniewska@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Od wstrętu do sublimacji. Teatr Krzysztofa Warlikowskiego w świetle teorii Julii Kristevej WUJ, Kraków, 2009  
• Pytanie o wspólnotę. Jerzy Grzegorzewski i Jan Klata, WUJ, Kraków, 2016. 
• Między hierarchią a anarchią. Teatr – Instytucja – Krytyka, WUJ, Kraków, 2019. 
• Dlaczego przestały milczeć? Dlaczego zostały wysłuchane?: afektywna analiza #metoo w Teatrze Bagatela, „Didaskalia” 2020, nr 159, https://didaskalia.pl/pl/artykul/dlaczego-przestaly-milczec-dlaczego-zostaly-wysluchane. 
• Między wolnością a manipulacją: sytuacja aktorek i aktorów w „Factory 2”, „Didaskalia” 2019, nr 150; przedruk w „Polish Theatre Journal” (https://www.polishtheatrejournal.com/index.php/ptj/article/view/195/898) oraz „The Theater Times” (https://thetheatretimes.com/between-freedom-and-manipulation-the-situation-of-actors-in-factory-2/).  

Spis publikacji w RUJ 

Ukończyła filologię klasyczną oraz wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. 

Badania oraz gościnne wykłady prowadziła również na uniwersytetach w Amsterdamie, Cambridge, Heidelbergu, Londynie, Lwowie, Oxfordzie, Paryżu, Sankt-Petersburgu oraz Wiedniu. 

W roku 2018 uzyskała Stypendium Fundacji z Brzezia Lanckorońskich. 

Laureatka Nagrody Naukowej Polityki (2019) w dziedzinie nauk humanistycznych. 

Jako dramaturg współpracuje z Kingą Dębską oraz Janem Klatą. 

E-mail: olga.smiechowicz@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje

•  
• Arystofanes w walonkach. Część I: przekłady na język rosyjski, Meander, vol. 73, 2018, s. 147-160.   
• Arystofanes w walonkach. Część II: pożar wiśniowego sadu. Komedie Arystofanesa na scenach rosyjskich, Meander, vol. 74, 2019, s. 87-103. 
• „Nazistowska, staroattycka komedia utopijna – Julian Tuwim i „Ptaki” Arystofanesa” [w:] Ślady teatru. Księga ofiarowana Joannie Walaszek, red. D. Jarząbek-Wasyl, T. Kornaś, Kraków 2020.
• “When Medea became Amy Winehouse” [w:] Medea in world artistic culture, red. I. Darchia, L. Gordeziani, Tbilisi 2018, s. 373-379. 
• Dramaturg pod Troją – praca nad tekstem „Trojanek” w reżyserii Jana Klaty, Meander, vol. 75, 2020, s.  219-230. 

Spis publikacji w RUJ

dr Katarzyna Waligóra – asystentka w Katedrze Teatru i Dramatu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracuje także na Akademii Teatralnej w Warszawie w projekcie Bezpieczna przestrzeń. Dobre praktyki i narzędzia do transformacji polskiego systemu teatralnego.

Jej artykuły ukazywały się w wielu polskich czasopismach naukowych między innymi w „Didaskaliach”, „Pamiętniku Teatralnym” i „Tekstach Drugich”. Autorka książki „Koń nie jest nowy. O rekwizytach w teatrze” (2017), współredaktorka monografii „Teatr brzydkich uczuć” (2021).

Jako krytyczka teatralna współpracuje z licznymi pismami branżowymi, między innymi „Dwutygodnikiem”, „Dialogiem”, „Teatrem” i „Didaskaliami”. Wspólnie z Darią Sobik i Michałem Centkowskim kuratorowała XVIII edycję bydgoskiego Festiwalu Prapremier.

Zajmuje się także popularyzacją wiedzy o teatrze. Jako edukatorka teatralna współpracowała z takimi instytucjami kultury jak Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie, Teatr Figur Kraków, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Od wielu lat prowadzi też zajęcia dla uczniów szkół średnich w Centrum Młodzieży im. Henryka Jordana. Wspólnie z Katarzyną Niedurny prowadzi Podcast o Teatrze.

Rozprawę doktorską poświęciła opisaniu zjawiska żenujących kobiecych performansów.

Obecnie zajmuje się badaniem koordynacji scen intymnych.

Email: k.waligora@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

„Koń nie jest nowy”. O rekwizytach w teatrze, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2017.

Teatr brzydkich uczuć, red. K. Waligóra i M. Kwaśniewska, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2021.

Niedoceniana ścieżka emancypacji: żenujący kobiecy perfomans, „Teksty Drugie” 2020, nr 6, https://rcin.org.pl/Content/210756/WA248_246261_P-I-2524_waligora-niedoceniana_o.pdf

„Bez wiedzy i rozmowy czuliśmy się jak w horrorze”. Koordynacja intymności w teatrze i szkołach teatralnych, „Didaskalia” 2022, nr 172, https://didaskalia.pl/pl/artykul/bez-wiedzy-i-rozmowy-czulismy-sie-jak-w-horrorze

Joanna Szczepkowska przerywa spektakl, „Didaskalia” 2020, nr 159, https://didaskalia.pl/pl/artykul/joanna-szczepkowska-przerywa-spektakl

„Jesteśmy zbieraniną, pospolitym ruszeniem dobrego i złego”: Manuela Gretkowska zakłada Partię Kobiet, „Pamiętnik Teatralny” 2020, nr 69, https://czasopisma.ispan.pl/index.php/pt/article/view/464

Prowadzi badania nad historią teatru polskiego w XIX wieku, sztuką aktorską i fotografią teatralną. W 2009 roku uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, przygotowując rozprawę pt. Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880 pod kierunkiem prof. dra hab. Jana Michalika.
Laureatka Stypendium artystycznego m. st. Warszawy (2014) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015, 2020).
Wykłada również w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Absolwentka reżyserii w Warszawskiej Szkole Filmowej. Laureatka i finalistka konkursów scenariuszowych „Trzy Korony – Małopolska Nagroda Filmowa”, SCRIPT PRO, w 2022 roku otrzymała wyróżnienie na 47. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za scenariusz inspirowany Pociągiem Jerzego Kawalerowicza. Jej studencki film Bilet do kina (2018) był prezentowany i nagradzany na kilku festiwalach na świecie.
 
E-mail: agnieszka.wanicka@uj.edu.pl
 
Ważne publikacje:

Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011

Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880 ::: Książki ::: Encyklopedia teatru polskiego

Władysław Krogulski, Notatki starego aktora. Przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku, wyb. i oprac. Dorota Jarząbek – Wasyl, Agnieszka Wanicka, Universitas, Kraków 2015   
„Mężczyźni ułomki”. XIX-wieczne emploi jako przykład nieformalnej cenzury obyczajowej | Didaskalia 169/170 | Didaskalia. Gazeta Teatralna
„Pożerali ją oczyma” | Didaskalia 166 | Didaskalia. Gazeta Teatralna

‘They were devouring her with their eyes’ | English Issue 2022 | Didaskalia. Gazeta Teatralna
«Kołysałem się tą myślą»: Historia niezrealizowanego projektu fotograficznego Michała Chomińskiego (ispan.pl)

“I Was Swayed by This Thought”: The Story of a Photography Project by Michał Chomiński That Never Came to Be

https://czasopisma.ispan.pl/index.php/pt/article/view/718/870

Kontynuacja czy reforma? Spojrzenie na Redutę z perspektywy badacza sztuki aktorskiej XIX wieku, [w:] Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, red. Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Warszawa 2019
54 portrety aktorki na szkle. Katalog szklanych negatywów Walerego Rzewuskiego w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, [w:] Helena Modrzejewska i teatr jej epoki, pod red. Alicji Kędziory i Emila Orzechowskiego, Kraków 2019 
Kazimierz Kamiński – aktor Pawlikowskiego, [w:] „Didaskalia” 2016 nr 136

Spis publikacji w RUJ 

dramaturżka, reżyserka, autorka scenariuszy, performerka, aktualnie wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie. Absolwentka AST w Krakowie na kierunku reżyseria, spec: dramaturgia. Członkini i współzałożycielka Pracowni Dramaturgicznej AST Kraków (projekty: „archiwum//lab.”, „Inny Teatr”).

Jako dramatopisarka debiutowała tekstem Reduplikacja w reżyserii Aśki Grochulskiej w Łaźni Nowej w Krakowie w ramach Festiwalu Uczuć Urażonych. Współautorka i współreżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, 2016). Współtworzyła wraz z Katarzyną Peplińską autorskie wydarzenie sceniczne Chór Performatyków, które otrzymało wyróżnienie na Forum Młodej Reżyserii w 2016 roku (Cricoteka 2016, Teatr Nowy w Krakowie 2017). Tworzy projekty z pogranicza teatru, tańca i sztuk performatywnych.

Jako reżyserka debiutowała autorskim projektem Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (Jako laureatka programu Laboratorium Nowego Teatru w Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020)

Jako dramaturżka w ostatnich latach współpracowała (m. in. z. Klaudią Hartung-Wójciak, Igą Gańczarczyk, Barbarą Bujakowską, Martyną Wawrzyniak, Jakubem Skrzywankiem, Cezarym Tomaszewskim, Remigiuszem Brzykiem, Rudolfem Zioło i Pawłem Miśkiewiczem).

Do jej najważniejszych prac należy: Chór Performatyków (Cricoteka, 2016), Hamlet, czyli Ofelia (AST w Krakowie, 2017), Kordian (Teatr Polski w Poznaniu 2018), Ostatni dzień lata (Festiwal Sopot Non-Fiction 2019) Jestem miłością I i II (KCC 2018), Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020).

E-mail: daria.kubisiak@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje

Daria Kubisiak, Dramaturżka na scenie, [w:] Dramaturgia. Przewodnik, pod. red. Igi Gańczarczyk i Olgi Katafiasz, Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie 2021.

Daria Kubisiak, Niemęski. Dramat na (nie)jednego aktora, [w:] MŁOD(SZ)A POLSKA. Antologia tekstów dla teatru, red. Agata Dąbek, Stary Teatr w Krakowie 2021.