W ostatnich latach zajmuje się problematyką teatru jako instytucji sfery publicznej, teatrem politycznym, wątkami emancypacyjnymi i queerowymi. Wcześniejsze badania dotyczyły przede wszystkimi problematyki pamięci, traumy historycznej, reprezentacji zagłady Żydów w polskim teatrze. Wiele publikacji poświęcił wybitnym zjawiskom teatru współczesnego (monografie na temat teatru Krystiana Lupy i Krzysztofa Warlikowskiego) oraz wątkom romantycznym w teatrze polskim XX wieku. Redaktor kilku tomów zbiorowych. Jako krytyk teatralny współpracował z „Teatrem”, „Dialogiem”, „Notatnikiem Teatralnym”. Był jednym ze współzałożycieli „Didaskaliów” w 1994 roku, do 2021 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma. Od 2002 roku wykłada na Wydziale Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnym w Krakowie, prowadzi tam seminarium poświęcone dramaturgii sfery publicznej. W roku akademickim 2001/2002 stypendysta Fulbrighta w City University of New York. W latach 2004-2007 kierownik literacki Starego Teatru, a w latach 2008-2010 jeden z dyrektorów artystycznych Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi. Autor wielu projektów kuratorskich, dramaturg (m. in. Mein Kampf w Teatrze Powszechnym w Warszawie, 2019). Książka Polski teatr Zagłady zdobyła Nagrodę im. Jana Długosza w 2013 roku i została uznana za najlepszą książkę o teatrze przez Polskie Towarzystwo Badań Teatralnych. W wersji angielskiej pod tytułem Polish Theatre of the Holocaust ukazała się w wydawnictwie Bloomsbury w 2019 roku.

Email: grzegorz.niziolek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Sobowtór i Utopia. Teatr Krystiana Lupy, Universitas, Kraków 1996.
• Warlikowski. Extra Ecclesiam, Wydawnictwo Homini, 2008.
• Polski teatr Zagłady, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Instytut Teatralny, Warszawa 2013.
• Cenzura w afekcie, „Teksty Drugie” 2016, nr 4.
• Gejowski performans Jana Peszka, „Teksty Drugie” 2021, nr 2.

Spis publikacji w RUJ

Po ukończeniu studiów teatrologicznych na polonistyce UJ został asystentem w Zakładzie Teatru (1981). Po trzech latach zatrudniony również w Akademii Sztuk Teatralnych (dawna PWST). W obu tych uczelniach pracuje do dzisiaj. Po uzyskaniu stopni doktora i doktora habilitowanego mianowany tytularnym profesorem (od 2002 r.). Od 2019 jest honorowym profesorem zwyczajnym UJ. Jest też profesorem w Akademii Sztuk Teatralnych, zatrudnionym na Wydziale Aktorskim.W latach 90. ubiegłego stulecia pracował jako wykładowca w l’Institut des Langues et Civilisations Orientales (INALCO) w Paryżu oraz w Université François Rabelais w Tours. Współpracował z Centre de Recherche sur l’Imaginaire (CRI) w Université Stendhal w Grenoble. Autor dramatów i dramaturg teatralny. Opublikował wiele artykułów i książek z dziedziny literatury romantyzmu, antropologii kultury i badań nad wyobraźnią. Najważniejsze badania i prace naukowe wiąże z dramatem i literaturą romantyzmu odczytywaną w perspektywie nowych osiągnięć i propozycji w filozofii poznania i fenomenologii. W badaniach teatru interesuje go antropologia widowiska, etnoscenologia,  zagadnienia rytuału, maski oraz transgresji. Jako dramaturg pracuje najczęściej przy realizacji dramatów romantycznych i dramatów Wyspiańskiego (m.in. Teatr Współczesny w Szczecinie) oraz w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie (np. dramaturg “Do dna”, reż. Ewa Kaim).

E-mail: wlodzimierz.szturc@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:  

• Rytualne źródła teatru. Obrzęd – maska – święto. Wydawnictwo PWST, Kraków 2013.  
• Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci. Wydawnictwo UJ, Kraków 2015. 
• Genetyka widowiska: człowiek/maska/rytuał/widowisko, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 1017. 
• Eironeia, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 2018.
• Diapazony i Fonosfery. Wydawnictwo UJ, Kraków 2020. 

Spis publikacji w RUJ

Teatrolog i romanista. Studiował w krakowskiej PWST, Uniwersytecie Jagiellońskim i Centre Européen Universitaire w Nancy we Francji. W latach 1973-1976 aktor Teatru STU. Od 1986 do 2018 wykładał jako „professeur étranger” w CEU Uniwersytetu Lotaryńskiego Nancy. W latach 1983-1988 publicysta miesięcznika „Zdanie”. Od roku 1988 do 1993 pracował na stanowisku lektora oraz wykładowcy na Uniwersytecie Alpejskim w Grenoble, gdzie wykłada do dziś. Wykładał także w Tuluzie, Paryżu, Bordeaux, Florencji, Edynburgu, Montrealu, Mons, Budapeszcie i Wolfenbuttel.   Członek dwu francuskich towarzystw naukowych (SFEDS i ADA de CEU de Nancy) oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, którego jest wiceprezesem od 2008. Jest także członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym ISECS/SIEDS od roku 2012 do dziś.

Jego zainteresowania obejmują dzieje teatru polskiego i francuskiego przełomu XVIII i XIX wieku, którym poświęcił trzy książki. Jest edytorem tekstów teoretyczno-teatralnych oraz dramatów. Tłumaczy również literaturę piękną (np. J. Barbey d’Aurevilly, Oczarowana, Kraków 1997 i 2012). Autor wielu artykułów i rozdziałów w książkach dotyczących tematyki aktorstwa i historii teatru. Od 2003 do 2010, w ramach projektu ministerialnego KBN kierował zespołem opracowującym Elektroniczny Katalog Teatralny Biblioteki Jagiellońskiej. Od 2011 do 2015 był kierownikiem projektu NPRH pt. „Europejski Wiek Osiemnasty” w ramach którego wydano m.in. Pamiętniki króla Stanisława Augusta.

W ramach działalności dydaktycznej na Wydziale Polonistyki UJ prowadzi przede wszystkim kursowy wykład z Historii Teatru i Dramatu Powszechnego (antyk-oświecenie), wykład dla polonistów i teatrologów z literatury francuskiej oraz seminaria magisterskie i licencjackie.

E-mail: marek.debowski@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Trzy szkice o aktorstwie tragicznym w dobie oświecenia i klasycyzmu, Universitas, Kraków 1996.
• Francuskie konteksty teatru polskiego w dobie oświecenia, Tow. Naukowe Societas Vistulana, Kraków 2001.
• Jean Potocki et le théâtre polonais. Entre Lumières et premier romantisme, wyd. Classiques Garnier, Paryż 2014.
• Denis Diderot, Pisma estetycznoteatralne, wstęp, przekłady i opracowanie tekstu M. Dębowski, Seria Theatroteka – źródła i materiały do historii teatru pod red. Dobrochny Ratajczakowej,  wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2008.
• Wilhelm von Humboldt, Uwagi Niemca o sztuce scenicznej francuskich aktorów tragicznych, wstęp, przekład i opracowanie tekstu M. Dębowski, seria Theatroteka – źródła i materiały do historii teatru pod red. Dobrochny Ratajczakowej, wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2010.

Spis publikacji w RUJ

Absolwentka krakowskiej polonistyki i teatrologii, wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, gdzie pracuje od 1995 roku. Autorka prac poświęconych literaturze modernizmu, teatrowi i dramatowi, estetyce najnowszego teatru i związkom scenografii z plastyką.  Redaktorka serii Wydawnictwa UJ Teatr/Konstelacje. Jest stałym współpracownikiem „Didaskaliów”, w których publikuje artykuły i recenzje. W latach 2014-2019 należała do Rady Programowej Cricoteki, od roku 2018 jest członkiem kapituły lubelskiej Sceny w Budowie przyznającej nagrody i wyróżnienia za najlepsze scenografie. Uczestniczyła jako recenzent w latach 1999-2019 w Praskim Quadriennale. Jej książka Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański – Leśmian – Kantor (2009), otrzymała tytuł najlepszej książki teatralnej przyznawany przez Sekcję Krytyków Polskiego Ośrodka ITI, a monografia Kantor. Nie/Obecność (2019) otrzymała tytuł Krakowskiej Książki Miesiąca, została uznana za najlepszą książkę o teatrze w 2019 przez Polskie Towarzystwo Badań Teatralnych, oraz uzyskała nagrodę Komitetu Nauk o Sztuce PAN, za wybitne osiągnięcie w naukach o sztuce.

Jest autorką około 90 tekstów naukowych i krytycznych.

E-mail: katarzyna.fazan@uj.edu.pl

Najważniejsze nagrody:

• nagroda „Teatralna Książka Roku 2022” (nagroda Sekcji Krytyków Polskiego Ośrodka ITI) za Pasaże scenografii. Praskie Quadriennale 1999-2019, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2022. 
• wyróżnienie dla A History of Polish Theatre, edited by Katarzyna Fazan, Michal Kobialka and Bryce Lease, Cambridge University Press, 2022. Wyróżnienie zostało przyznane za redakcję angielskiego tomu wieloautorskiego im. Anny Cienciały przyznawaną przez Polish Institute of Arts and Sciences of America (PIASA). (The Anna M. Cienciala Award for Best Edited Multi-Author Scholarly Volume). 

Najważniejsze publikacje:

• Szczera poza dekadenta. Kazimierz Tetmajer między epistolografią a sztuką, Societas Vistulana, Kraków 2001/
• Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański–Leśmian– Kantor, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009.
• Kantor. Nie/Obecność, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019.
• Pasaże scenografii. Praskie Quadriennale 1999-2019, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2022.
• [współredakcja] Tadeusz Peiper, Wśród ludzi na scenach i na ekranie, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2000
• [oprac. edytorskie i naukowe] Utwory wybrane Ludwika Marii Staffa, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004
• [współredakcja] Dziś Tadeusz Kantor! Metamorfozy śmierci, pamięci i obecności, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2014
• [współredakcja] Tadeusz Kantor Today. Metamorphoses of Death, Memory and Presence, Peter Lang, Lozanna 2014
• [współredakcja] Odsłony współczesnej scenografii. Problemy - sylwetki - rozmowy, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016
• [współredakcja] A History of Polish Theatre, Cambridge University Press 2022. 

Spis publikacji w RUJ

Zajmuje się historią teatru i krytyką. Ukończyła teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 2005 roku jest związana z Katedrą Teatru i Dramatu, w latach 2003-2007 należała do redakcji Gazety Teatralnej “Didaskalia”, z którą nadal współpracuje. Interesują ją dzieje dramatu i teatru w XIX i XX wieku, obyczajowość teatralna oraz modele pracy nad spektaklem (próby sceniczne jako obszar genezy przedstawienia, narodziny nowoczesnej reżyserii i scenografii w epoce Stanisława Wyspiańskiego i Tadeusza Pawlikowskiego).

Pasjonatka archiwaliów, bada rozmaite typy dokumentacji teatralnej, egzemplarze reżyserskie i aktorskie, projekty i rysunki scenograficzne. Współpracuje z Biblioteką Śląską i Teatrem im. Juliusza Słowackiego w projektach wydawniczych tych materiałów. Jest edytorką listów i wspomnień ludzi teatru oraz kolekcjonerką anegdot teatralnych. Należy też do zespołu Pracowni Badań nad Procesem Twórczym (Wydział Polonistyki UJ).

W 2016 roku otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację z dziedziny teatru (książka Za kulisami. Narodziny przedstawienia w teatrze polskim XIX wieku), w 2021 należała do zespołu autorów uhonorowanych tą samą nagrodą (za publikację Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna w XX i XXI wieku, red. D. Buchwald i D. Kosiński).

Tłumaczy teksty naukowe z języka francuskiego.

E-mail: dorota.jarzabek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

•  Za kulisami. Narodziny przedstawienia w teatrze polskim XIX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Seria: Teatr/Konstelacje, Kraków 2016.
• Archiwum teatru XIX wieku. Ludzie dokumenty, historie, [wspólnie z Barbarą Maresz] Societas Vistulana, Kraków 2019.
• Słowo i głos. Problem rozmowy w dramacie w ujęciu historycznym i teoretycznym, Księgarnia Akademicka, Seria: Dramat współczesny. Interpretacje, Kraków 2006.
• Władysław Krogulski, Notatki starego aktora. Przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku, wybór i oprac. D. Jarząbek-Wasyl, A. Wanicka, Universitas, Kraków 2015.
• Listy Juliusza Osterwy do Wincentego Lutosławskiego, „Pamiętnik Teatralny” 2020 nr 2. 
• Opublikowała też blisko osiemdziesiąt recenzji na łamach „Didaskaliów”, “Dialogu”, „Teatru”, „Zeszytów Telewizyjnych” i „Toposu”.

Spis publikacji w RUJ

Zajmuje się historią teatru i dramatu XX wieku. Szczególne miejsce w kręgu jego badań zajmuje „inny teatr” sytuujący się na peryferiach głównego obiegu artystycznego. Tych zagadnień dotyczą książki: Włodzimierz Staniewski i Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice" (Homini 2004) Between Anthropology and Politics. Two Strands of Polish Alternative Theatre (Instytut Teatralny 2007) oraz Aniołom i światu widowisko (Homini 2009). Obecnie przygotowuje monografię dotyczącą historii teatru studenckiego w Polsce w latach 1954-1989.

Odrębnym kręgiem zainteresowań jest pogranicze teatru i religii. Książka Schola Teatru Węgajty. Dramat liturgiczny (Homini-Tyniec 2012) poświęcona jest współczesnym rekonstrukcjom średniowiecznego dramatu, odnosi się także bezpośrednich związków liturgii i teatru. W podobnym obszarze badawczym (dotyczącym jednak do XX i XXI wieku) umieścić można Apologie. Szkice o teatrze i religii (Wydawnictwo UJ 2017).

Zajmuje się także teatrem lalki, formy, maski. Od 2017 roku jest członkiem komitetu redakcyjnego kwartalnika „Teatr Lalek”.

Autor licznych tekstów w książkach zbiorowych i czasopismach. W latach 1997-2008 redaktor „Gazety Teatralnej Didaskalia” (w latach 2004-2008 był redaktorem naczelnym).

E- mail: tadeusz.kornas@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje: 

• Włodzimierz Staniewski i Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice", Wydawnictwo Homini 2004 .
• Between Anthropology and Politics. Two Strands of Polish Alternative Theatre, Instytut Teatralny 2007.
• Aniołom i światu widowisko, Wydawnictwo Homini 2009.   
• Schola Teatru Węgajty. Dramat liturgiczny, Wydawnictwo Homini – Tyniec 2012. 
• Apologie. Szkice o teatrze i religii, Wydawnictwo UJ 2017.

Spis publikacji w RUJ

Przede wszystkim historyk teatru. Jej dziedziną badawczą jest polski teatr XIX wieku, ale jako dydaktyk zajmuje się dramatem i teatrem polskim i europejskim od średniowiecza do XX wieku. Od 2000 roku współredaguje Gazetę Teatralną „Didaskalia", gdzie także publikuje recenzje teatralne i inne teksty. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Należy do Komitetu Redakcyjnego serii “Teatr/Konstelacje”, wydawanej na Wydziale Polonistyki UJ. Od ponad dwudziestu lat jest egzaminatorem w Okręgowym Komitecie Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Ma w dorobku około 160 różnorodnych publikacji dotyczących teatru dawnego i współczesnego, w tym pięć książek (szósta w przygotowaniu). Jest współautorką lub redaktorem naukowym siedmiu tomów.

Uczestniczyła w sześciu międzynarodowych i krajowych projektach badawczych, kierowała jednym projektem międzynarodowym. Obecne jest wykonawcą w trzech projektach krajowych. Często i chętnie zajmuje się badaniem dokumentów i źródeł. Wyznaje pogląd, że zajmowanie się współczesnym teatrem bez świadomości jego związków z przeszłością usprawiedliwia teatromana, nigdy teatrologa. Bardzo chciałaby trwale zarażać studentów Wiedzy o Teatrze przekonaniem, że kultura, w której uczestniczymy, tworzy wielowiekowy ciąg zjawisk wzajemnie się oświetlających – więc sens sięgania do przeszłości nigdy się nie dezaktualizuje, zawsze natomiast wyostrza i pogłębia postrzeganie teatru dzisiejszego.

E-mail: agnieszka.marszalek@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1875-1881, wyd. Universitas, Kraków 1992.
  Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1881-1886, wyd. Universitas, Kraków 1993.
  Lwowskie przedsiębiorstwa teatralne lat 1872-1886, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 1999
  Repertuar teatru polskiego we Lwowie 1864-1875, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 2003.
  Prowincjonalny teatr stołeczny. Trzy spojrzenia na scenę lwowską 1864-1887, w serii; „Polskie Piśmiennictwo Teatralne XIX wieku”, wyd. TN Societas Vistulana, Kraków 2011
  Władysław Łoziński, Wybór tekstów o teatrze (wybór, wstęp, opracowanie i edycja krytyczna) - w przygotowaniu.

Spis publikacji w RUJ

Teatrolog, kulturoznawca. Adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu UJ. Kierownik kierunku teatrologia na Wydziale Polonistyki UJ. Redaktor pisma „Didaskalia. Gazeta Teatralna”. Członek komitetu redakcyjnego serii książkowej „Teatr/Konstelacje” w Wydawnictwie Uniwersytetu Jagiellońskiego.  

Publikował m.in. w „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Teatralnym”, „Widoku”, „Dialogu”. Autor kilku książek, z których ostatnia to Egoiści. Trzecia droga w kulturze polskiej lat 80. (2018). Współredaktor kilku książek, ostatnio: Teatr a Kościół (2018). Zajmuje się historią i politycznością teatru, sztuk performatywnych i wizualnych XX i XXI wieku, oraz współczesną kulturą polską, szczególnie lat 70. i 80. XX wieku. W swoich badaniach na sztukę i teatr spogląda jako na aktywność zanurzoną w życiu społecznym, rozmaicie uwarunkowaną przez to, co polityczne.  Bada zagadnienia cenzury, pamięci, historii, archiwum. Interesują go sposoby i mechanizmy wytwarzania wiedzy, hierarchii i kanonów, wątki marginalizowane w dominujących narracjach oraz teorie i praktyki ustanawiania narracji przeciw-historycznych.

Obecnie prowadzi projekt naukowy: Feministyczne i świeckie archiwum transformacji (Minigrant POB Heritage).

 E-mail: marcin.koscielniak@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Egoiści. Trzecia droga w kulturze polskiej lat 80., Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2018.
• Prawie ludzkie, prawie moje. Teatr Helmuta Kajzara, Korporacja Ha!art, Kraków 2012.
• Transformacja i aborcja. Genealogia „kompromisu aborcyjnego”, „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej” 2020 nr 3. (https://www.pismowidok.org/pl/archiwum/2020/27-formatowanie-poznej-telewizji/transformacja-i-aborcja)
• W stronę archiwum-kłącza. Aneta Klassenberg, „Pamiętnik Teatralny” 2020 nr 3. (https://www.czasopisma.ispan.pl/index.php/pt/article/view/546/364)
• Polscy akcjoniści. Przyczynek do genealogii i teorii polskiej sztuki krytycznej, „Teksty Drugie” 2015 nr 6 (http://rcin.org.pl/Content/64998/WA248_81095_P-I-2524_koscielniak-polscy_o.pdf)

Spis publikacji w RUJ 

Adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zajmuje się historią Reduty oraz działalnością Juliusza Osterwy; recepcją dramatów Williama Szekspira, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia Hamleta w kulturze polskiej; wykorzystaniem narzędzi performatyki w badaniach nad teatrem i dramatem.

Ostatnio wydała monografię poświęconą polskiej recepcji Hamleta: Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019) oraz opracowała z Andrzejem Kruczyńskim tom dzienników Juliusza Osterwy dotyczący przedwojennych objazdów Reduty – Dzienniki wypraw 1938–1939 (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego – Muzeum Teatralne 2020). Obecnie pracuje nad edycją krytyczną pism Juliusza Osterwy i materiałów źródłowych o Reducie w serii „Reducie na stulecie”.

Uczestniczyła w projektach badawczych: „Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku” (2017-2020); „Poza kanonem, pomiędzy akademią a praktyką. Dramaty Stanisława Wyspiańskiego” (2016-2018); „Jerzy Grotowski – przedstawienia 1957-1964” (2011-2014); „Polska dramatyczna. Ustanawianie i negocjowanie wspólnoty w dramacie polskim po 1765 roku” (2011-2014).

Od 2011 roku pracuje w zespole redakcyjnym „Performera”, internetowego pisma naukowego wydawanego przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Publikowała artykuły krytyczne i naukowe w „Pamiętniku Teatralnym”, „Kontekstach”, „Świecie Tekstów”, „Dialogu” i „Performerze”; recenzje teatralne w „Teatrze” i „Didaskaliach”.

Należy do Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.

E-mail: wanda.swiatkowska@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019.
• Hamleci Jerzego Grotowskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2016.
• Książę. Hamlet Juliusza Osterwy, Księgarnia Akademicka, Kraków 2009.
• Juliusz Osterwa, Dzienniki wypraw 1938–1939, wybór i opracowanie Andrzej Kruczyński, Wanda Świątkowska, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Muzeum Teatralne, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa 2020.
• Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, red. Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2019.

Spis publikacji w RUJ

Absolwentka filologii polskiej (specjalizacja teatrologiczna) UJ oraz Collegium Invisibile. Jej zainteresowania badawcze obejmują przede wszystkim najnowszy teatr europejski, muzykę i nowe media w teatrze, dramat polski i niemiecki od XIX wieku po współczesność, a także związki pomiędzy literaturą a medycyną, naukami przyrodniczymi i ścisłymi.  

Współpracowniczka Ośrodka Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym, stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Akademickiego i Office National de Diffusion Artistique (ONDA). 

Publikowała w czasopismach polskich (m.in. „Dialog”, „Teatr”, „Polish Theatre Journal”, „Notatnik Teatralny”, „Widok”, „Konteksty”, „Kultura Współczesna”, „Konteksty Kultury”, „Wielogłos”, „Tekstualia”, „Ruch Muzyczny”, „Kwartalnik Filmowy”, „Res Publica Nowa”) i zagranicznych (m. in. „Theater”, „Theater der Zeit”, „Norsk Shakespearetidsskrift”, „Scènes”, „Театр“, “Український театр”, „Slovenské Divadlo. Revue Dramatických Umení”). 

Od 2000 roku współredaguje „Didaskalia. Gazetę Teatralną”. W latach 2004-2010 była recenzentką „Tygodnika Powszechnego”. W 2014 roku została uhonorowana nagrodą główną Konkursu Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA. 

Jako kuratorka współpracowała z krakowskim Instytutem Goethego i Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, a jako dramaturżka – ze Stefanem Kaegim, Larsem Janem, Barbarą Wysocką i Katarzyną Kalwat.  

Tłumaczyła z języka niemieckiego m.in. pisma Andrzeja Wirtha i Heinera Goebbelsa. 

E-mail: annaroza.burzynska@uj.edu.pl 

Portfolio naukowe: https://jagiellonian.academia.edu/AnnaBurzynska

Najważniejsze publikacje:

• Mechanika cudu. Strategie metateatralne w polskiej dramaturgii awangardowej, Księgarnia Akademicka, Kraków 2005. 
• The Classics and the Troublemakers. Theatre directors from Poland, Instytut Teatralny, Warszawa 2008. 
• Maska twarzy. Twórczość dramatyczna Stanisława Grochowiaka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2011.
• Małe dramaty. Teatralność liryki Stanisława Grochowiaka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2012. 
• Joined Forces. Audience Participation in Theatre, ed. Anna R. Burzyńska, Alexander Verlag, Berlin 2016 .
• Atlas anatomiczny Georga Büchnera, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2022. 

Spis publikacji w RUJ

adiunktka w Katedrze Teatru i Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwentka podyplomowych studiów z zakresu gender na Wydziale Sztuk Audiowizualnych UJ oraz Studium Terapii Przez Sztukę przy Teatrze Ludowym w Krakowie. Od 2006 roku związana z „Didaskaliami” – do 2009 roku jako stażystka, potem jako redaktorka. W latach 2019-2022 – członkini Kapituły Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego. Od 2016 roku nominuje do Paszportów „Polityki”. Współpracowała z Małopolskim Instytutem Kultury przy programie Dilettante – teatr w ruchu oraz licznymi festiwalami teatralnymi, na przykład jako wykładowczyni kampusu studenckiego podczas Międzynarodowego Festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie czy jako selekcjonerka Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie. Obecnie zajmuje się współczesnym aktorstwem performatywnym oraz krytyką instytucjonalną. 

E-mail: monika.kwasniewska@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje: 

• Od wstrętu do sublimacji. Teatr Krzysztofa Warlikowskiego w świetle teorii Julii Kristevej WUJ, Kraków, 2009  
• Pytanie o wspólnotę. Jerzy Grzegorzewski i Jan Klata, WUJ, Kraków, 2016. 
• Między hierarchią a anarchią. Teatr – Instytucja – Krytyka, WUJ, Kraków, 2019. 
• Dlaczego przestały milczeć? Dlaczego zostały wysłuchane?: afektywna analiza #metoo w Teatrze Bagatela, „Didaskalia” 2020, nr 159, https://didaskalia.pl/pl/artykul/dlaczego-przestaly-milczec-dlaczego-zostaly-wysluchane. 
• Między wolnością a manipulacją: sytuacja aktorek i aktorów w „Factory 2”, „Didaskalia” 2019, nr 150; przedruk w „Polish Theatre Journal” (https://www.polishtheatrejournal.com/index.php/ptj/article/view/195/898) oraz „The Theater Times” (https://thetheatretimes.com/between-freedom-and-manipulation-the-situation-of-actors-in-factory-2/).  

Spis publikacji w RUJ 

hellenista i historyk teatru. Ukończyła teatrologię oraz filologię klasyczną (spec. bizantynistyka i neogrecystyka) na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pracuje w Katedrze Teatru i Dramatu. Badania oraz gościnne wykłady prowadziła również na uniwersytetach w Amsterdamie, Cambridge, Heidelbergu, Londynie, Lwowie, Oxfordzie, Paryżu, Sankt-Petersburgu oraz Wiedniu. Tłumacz z języków angielskiego (Y.T.O., Arystofanes w Oxfordzie) oraz greckiego (Arystofanes: Chmury, Lizystrata, Żaby, Platon: Państwo, Obrona Sokratesa). Współautorka The Encyclopedia of Greek Comedy pod redakcją Alana H. Sommersteina. Laureatka Nagrody Naukowej tygodnika „Polityka” w dziedzinie nauk humanistycznych. Współpracuje z Kingą Dębską oraz Janem Klatą jako dramaturg. 

E-mail: olga.smiechowicz@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje: 

• Poeci sceniczni w komediach Arystofanesa,Wydawnictwo Bezkresy Wiedzy, Saarbrücken 2014
• Arystofanes, Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, Warszawa 2015 
• Polski teatr po upadku komunizmu. Lupa, Warlikowski, Klata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018 
• Polish Theatre after the Fall of Communism. Dionysus since ’89, Cambridge Scholars Publishing, Newcastle 2018 
• Didaskalia do historii - teatr starożytnej Grecji i jego kontekst polityczny, Universitas, Kraków 2018 
• Arystofanes w Oxfordzie, Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, Warszawa 2018 
• Trojanki Jana Klaty, Universitas, Kraków 2019 
• Arystofanes, Chmury, Teologia polityczna, Warszawa 2021 
• Arystofanes, Lizystrata, Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej, Katowice 2022 
• Arystofanes, Żaby, Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej, Katowice 2023

Spis publikacji w RUJ

asystentka w Katedrze Teatru i Dramatu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracuje także na Akademii Teatralnej w Warszawie w projekcie Bezpieczna przestrzeń. Dobre praktyki i narzędzia do transformacji polskiego systemu teatralnego.

Jej artykuły ukazywały się w wielu polskich czasopismach naukowych między innymi w „Didaskaliach”, „Pamiętniku Teatralnym” i „Tekstach Drugich”. Autorka książki „Koń nie jest nowy. O rekwizytach w teatrze” (2017), współredaktorka monografii „Teatr brzydkich uczuć” (2021).

Jako krytyczka teatralna współpracuje z licznymi pismami branżowymi, między innymi „Dwutygodnikiem”, „Dialogiem”, „Teatrem” i „Didaskaliami”. Wspólnie z Darią Sobik i Michałem Centkowskim kuratorowała XVIII edycję bydgoskiego Festiwalu Prapremier.

Zajmuje się także popularyzacją wiedzy o teatrze. Jako edukatorka teatralna współpracowała z takimi instytucjami kultury jak Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie, Teatr Figur Kraków, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Od wielu lat prowadzi też zajęcia dla uczniów szkół średnich w Centrum Młodzieży im. Henryka Jordana. Wspólnie z Katarzyną Niedurny prowadzi Podcast o Teatrze.

Rozprawę doktorską poświęciła opisaniu zjawiska żenujących kobiecych performansów.

Obecnie zajmuje się badaniem koordynacji scen intymnych.

E-mail: k.waligora@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje:

• „Koń nie jest nowy”. O rekwizytach w teatrze, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2017.
• Teatr brzydkich uczuć, red. K. Waligóra i M. Kwaśniewska, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2021.
• Niedoceniana ścieżka emancypacji: żenujący kobiecy perfomans, „Teksty Drugie” 2020, nr 6.
• „Bez wiedzy i rozmowy czuliśmy się jak w horrorze”. Koordynacja intymności w teatrze i szkołach teatralnych, „Didaskalia” 2022, nr 172.
• Joanna Szczepkowska przerywa spektakl, „Didaskalia” 2020, nr 159.
• „Jesteśmy zbieraniną, pospolitym ruszeniem dobrego i złego”: Manuela Gretkowska zakłada Partię Kobiet, „Pamiętnik Teatralny” 2020, nr 69.
• Bezpieczeństwo, świadoma zgoda i sceny intymne w polskim teatrze. Perspektywy i modele, „Didaskalia” 2023, nr 178.

Wykaz publikacji w RUJ

Prowadzi badania nad historią teatru polskiego w XIX wieku, sztuką aktorską i fotografią teatralną. W 2009 roku uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, przygotowując rozprawę pt. Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880 pod kierunkiem prof. dra hab. Jana Michalika.
Laureatka Stypendium artystycznego m. st. Warszawy (2014) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015, 2020). Wykłada również w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Absolwentka reżyserii w Warszawskiej Szkole Filmowej. Laureatka i finalistka konkursów scenariuszowych „Trzy Korony – Małopolska Nagroda Filmowa”, SCRIPT PRO, w 2022 roku otrzymała wyróżnienie na 47. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za scenariusz inspirowany Pociągiem Jerzego Kawalerowicza. Jej studencki film Bilet do kina (2018) był prezentowany i nagradzany na kilku festiwalach na świecie.

 
E-mail: agnieszka.wanicka@uj.edu.pl
 
Najważniejsze publikacje:

• Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011
• Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868-1880 ::: Książki ::: Encyklopedia teatru polskiego
• Władysław Krogulski, Notatki starego aktora. Przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku, wyb. i oprac. Dorota Jarząbek – Wasyl, Agnieszka Wanicka, Universitas, Kraków 2015   
• „Mężczyźni ułomki”. XIX-wieczne emploi jako przykład nieformalnej cenzury obyczajowej | Didaskalia 169/170 | Didaskalia. Gazeta Teatralna
• „Pożerali ją oczyma” | Didaskalia 166 | Didaskalia. Gazeta Teatralna
• ‘They were devouring her with their eyes’ | English Issue 2022 | Didaskalia. Gazeta Teatralna
• «Kołysałem się tą myślą»: Historia niezrealizowanego projektu fotograficznego Michała Chomińskiego, "Pamiętnik Teatralny"
• “I Was Swayed by This Thought”: The Story of a Photography Project by Michał Chomiński That Never Came to Be
• Kontynuacja czy reforma? Spojrzenie na Redutę z perspektywy badacza sztuki aktorskiej XIX wieku, [w:] Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, red. Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Warszawa 2019
• 54 portrety aktorki na szkle. Katalog szklanych negatywów Walerego Rzewuskiego w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, [w:] Helena Modrzejewska i teatr jej epoki, pod red. Alicji Kędziory i Emila Orzechowskiego, Kraków 2019 
• Kazimierz Kamiński – aktor Pawlikowskiego, [w:] „Didaskalia” 2016 nr 136

Spis publikacji w RUJ 

dramaturżka, reżyserka, autorka scenariuszy, performerka, aktualnie wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie. Absolwentka AST w Krakowie na kierunku reżyseria, spec: dramaturgia. Członkini i współzałożycielka Pracowni Dramaturgicznej AST Kraków (projekty: „archiwum//lab.”, „Inny Teatr”).

Jako dramatopisarka debiutowała tekstem Reduplikacja w reżyserii Aśki Grochulskiej w Łaźni Nowej w Krakowie w ramach Festiwalu Uczuć Urażonych. Współautorka i współreżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, 2016). Współtworzyła wraz z Katarzyną Peplińską autorskie wydarzenie sceniczne Chór Performatyków, które otrzymało wyróżnienie na Forum Młodej Reżyserii w 2016 roku (Cricoteka 2016, Teatr Nowy w Krakowie 2017). Tworzy projekty z pogranicza teatru, tańca i sztuk performatywnych.

Jako reżyserka debiutowała autorskim projektem Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (Jako laureatka programu Laboratorium Nowego Teatru w Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020)

Jako dramaturżka w ostatnich latach współpracowała (m. in. z. Klaudią Hartung-Wójciak, Igą Gańczarczyk, Barbarą Bujakowską, Martyną Wawrzyniak, Jakubem Skrzywankiem, Cezarym Tomaszewskim, Remigiuszem Brzykiem, Rudolfem Zioło i Pawłem Miśkiewiczem).

Do jej najważniejszych prac należy: Chór Performatyków (Cricoteka, 2016), Hamlet, czyli Ofelia (AST w Krakowie, 2017), Kordian (Teatr Polski w Poznaniu 2018), Ostatni dzień lata (Festiwal Sopot Non-Fiction 2019) Jestem miłością I i II (KCC 2018), Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020).

E-mail: daria.kubisiak@uj.edu.pl

Najważniejsze publikacje

Daria Kubisiak, Dramaturżka na scenie [w:] Dramaturgia. Przewodnik, pod. red. Igi Gańczarczyk i Olgi Katafiasz, Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie 2021.

Daria Kubisiak, Niemęski. Dramat na (nie)jednego aktora [w:] MŁOD(SZ)A POLSKA. Antologia tekstów dla teatru, red. Agata Dąbek, Stary Teatr w Krakowie 2021.